söylenirim
kendi kendime
seselenirim
cümle canlıya
sevdasız yaşanmaz
hayal dünyamın, düş ülkemin treni
uzayıp kıvrılan raylı yollardan
yol alır, yorulmadan, bıkmadan
uğurlar durmadan gurbete gideni.
kayboldu, şimdi yok kara tren
İstanbul
Rumeli’nin, Anadolu’nun
Her şehrinden birer taş
Bir parça toprak
Yöre yöre biraz pişen aş
Sevgili Babacığım,
Yapar, yapamaz derken kendi aramızda, azmini hassas kalbinin gücüyle birleştirerek bunu da başardın, iyi bir şair oldun. Ne diyebilirim ki, sadece babam olarak değil, bir insan olarak da sana ne zaman baksam, ne kadar iyi, ne kadar bulunmaz bir kişi olduğunu anlıyorum.
...