Celal'ım Şiiri - Veysel Şimşek

Celalım Tekpaşda arkadaşımdı,
Onunla uğraşmak benim işimdi,
Çok konuşan hoş papağan kuşumdu,
Yok idi tuzunla tadın Celalım.

Palavra atar havalara girerdi,
Aslında Celalım neye yarardı,
Boş kafaydı türlü hayal kurardı,
O zamanlar binladindi adın Celalım.

Kasıntıydı kasılırdı şişerdi,
Engellleri hayel ile aşardı,
O aslında yükseklerde yaşardı,
Polat Alemdardı adın Celalım.

Bak Celala hoş bakışlı penguen,
Şakacıydı Celal çok idi seven,
Şairdir hep seni şiirde öven,
Okuyunca bilmem ki ne dedin Celalım.

Biz hep derdik nerde kaldı binladin,
Lakapta olsa unutulmaz bu adın,
Sinirlenip bize herşeyi derdin,
Dillere destandı adın Celalım.

Celalım faceden yorumlar atma,
Nasihatım en yakın kankanı satma,
Akıllı ol sen Veyseli soğutma,
Sonra başka olur adın Celalım.