Çekmekten usandım artık dertleri
Yalanmış dünyanin gercek yüzleri
Birgün olsun bile gülmedim içten
Görmedim gerçekten seven yarları
Yaşamak zor gelir benim ruhuma
Doyamadım bende garip canıma
Kimse gelmesin artık yanıma
Ölmek kurtuluştur bu genç yasımda
İçiyorum hergün hergün derdimden
Vazgeçtim dünümden hemde bugünden
Soramam hesabı asla kimseden
Bıkmışım canımdan vede kendimden
Kayıt Tarihi : 17.11.2011 10:03:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Ümit Özçelik](https://www.antoloji.com/i/siir/2011/11/17/cekmekten-usandim.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!