Çekmecelerin Ucunda Şiiri - Erçağ Akarca

Menevişlerin renklerini ilk açtıkları huzur dolu günler,
Huzur dolu günler geride mi kaldı,neden acı dolu mevsimler ?
Mevsimler ağaçların önünde,ağaçlar mevsim gözlerinde gizli,
Gizli hayaller peşinde koşanlar,attılar yine boşvermişlik sahillerine bir iz,
Sayfiyelere kaçtı insanlık,metropol debdebesinden sıkılıp,bakışları sert içinde seyfler gizli,
Gökyüzü çekti elini maceralardan,yaşam macerası daha mı kirli şimdi?
Lir çalıyor bir Yunan Tanrısı bir odada,,elinden masmavi bir kir aktı sessiz bir ikindi,
Kısa boylu bir çocuk oynuyordu çekmecelerle,çekmecelerin ucunda bir tespih,
Yunan Tanrısı yan odadaki çocuğa göründü,eliyle onu yanına çağırdı,elinde masmavi liri,
Çocuk hafif ağlamaklı, haykırdı:Yunan'a varamayız biz,bize Türk'ün nefesi yeter,
Yunan Tanrısı'nın elinden liri düştü,çocuğun bakışları bulutlara değer,
Yunan Tanrısı kayboldu hemen,çocuk çekmeceye hafifçe boynunu eğer,
Tespih tebrik etti küçük çocuğu,gözlerinden öptü sonsuzluklar sessizce,
Çocuk uyandı düşünden,çekmecenin ucunda düşmek üzere bir bayrak,
Hemen kaldırıp koydu bayrağı komidinin üstüne,alnı
arş kadar ak,
Çocuk durma,çalış millet için,dar gelsin sana sıcacık yatak,
Çekmecelerin ucunda milletin şarkısı,çekmecelerin ucunda Türk'ün öz benliği var