Çekip gitsem Şiiri - Musa Yalçın

Ve şimdi çekip gitsem kendime doğru

Kaçıp kurtulsam diyorum karanlığından

Bir nefeslik özgürlük kafi gökyüzünü aralayan

Kopsun bir anlık da olsa görünmez bağlar

Yıllar asırlara meydan okuyor sanki yaprağında

Meydan muharebelerinden kanlı yürek pazarı

Bir hançer, oymalı kabzası, sırtımda asılı

Sallanır durur salıngaç misali rüzgarında

Nil ve fırat'tan beslenir damla damla okyanusun suyu

Tuna ve dicle gibi çağlarken iki gözü, sıcak ve tuzlu

Bahçıvanın elinde makas budar durur dalı

Ormancının elinde balta kuru gövdeye vurur

Bir tahta kurusu cemaati istif istif üst üste dizilmiş

Uçar uğur böcekleri tane tane ışık hüzmesinden

Gayeler rüyaların hayattaki meşrutiyeti

Yalın ayak bazende çırılçıplak bedenler

Kömür karasına boyanırken yeni doğanlar

Akbaba ziyafetinde yere düşerken başlar

Bazen diyorum ki ;

Çekip gitsem kendime doğru

Kurtulsam bir an olsun karanlığından

Bir nefeslik özgürlük kafi

Kopsun bir anlık da olsa görünmez bağlar

Kalsın ceketim askıda, valize de gerek yok

Anadan üryan bembeyaz pak çarşaf

Bir iki damla su kafi; nemli gömülür beden

Temizlenmez zaten yıkanmakla dünyanın kiri

Paslı kalsın sakalım ve senden bir ak dursun saçımda

Kafi sayılır bu yaşam deneyimlerin şeritinde...