Hani merhamet çölünde ağlar ya dua
Gene de zerreden gölge düşmez yoksula,
Tövbe etmişken inancın dili saflığa
Uyur ya vicdan, yürürken nefsin kolunda;
Çiçek gibi gelinle gerdeğe konmuşsa zorba
Ve onur utanç içinde saklanmışsa dolaba,
Namusun iffeti satılmışken üç beş dolara
Üstüne adalet kelâmı karalar çalmışsa;
Sanatın eli dili paraya bağlanmış
Ve budala şefler yeteneği dağlamış
Erdemli sadelik, sayılmışken banaldan;
İyilik kıskıvrak tutsak, kaderin eli kalpazan
Yaşanmaz artık, çekip gitmeli bu rezil
dünyadan
Ah ne çare, ölümden beter gelir ayrılmak
yârdan...
***
Shakespeare 66. Sone İngilizce'den Türkçe'ye uyarlamamdır.
Muharrem SoyekKayıt Tarihi : 9.12.2014 19:05:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Shakespeare 66. Sone tired with all these, for restful death I cry, as, to behold desert a beggar born, and needy nothing trimm'd in jollity, and purest faith unhappily forsworn, and guilded honour shamefully misplaced, and maiden virtue rudely strumpeted, and right perfection wrongfully disgraced, and strength by limping sway disabled, and art made tongue-tied by authority, and folly doctor-like controlling skill, and simple truth miscall'd simplicity, and captive good attending captain ill: tired with all these, from these would I be gone, save that, to die, I leave my love alone. *** 66. Sone çevirisi: Can Yücel Vazgeçtim bu dünyadan tek ölüm paklar beni, Değmez bu yangın yeri, avuç açmaya değmez. Değil mi ki çiğnenmiş inancın en seçkini, Değil mi ki yoksullar mutluluktan habersiz, Değil mi ki ayaklar altında insan onuru, O kızoğlankız erdem dağlara kaldırılmış, Ezilmiş, hor görülmüş el emeği, göz nuru, Ödlekler geçmiş başa, derken mertlik bozulmuş, Değil mi ki korkudan dili bağlı sanatın, Değil mi ki çılgınlık sahip çıkmış düzene, Doğruya doğru derken eğriye çıkmış adın, Değil mi ki kötüler kadı olmuş Yemen'e Vazgeçtim bu dünyadan, dünyamdan geçtim ama, Seni yalnız komak var, o koyuyor adama. Can Yücel *** Başka bir çeviri: Bülent-Saadet Bozkurt Bezdim hepsinden, ölüm gelse de huzur getirse; Hangisini saysam: Haklının hakkı hiç verilmez; Allı pullu giysi düşer beş para etmez serseriye; En güvendiğin adam seni aldatmaktan çekinmez; Ona buna hayasızca yaldızlı paye dağıtılır, Tertemiz genç kıza düşüncesizce damga vurulur. Sarsak yönetimlerce becerikli insanlar engellenir; Kusursuz adını hak etmişe haksızca leke sürülür. Kültürle bilimin dili bağlanır yetkili kişilerce Bilgiç geçinen şarlatanlar yönetir bilgili adamı, Iyilik kıskıvrak kul köle edilir kötülüğe, Doğru sözlü kişinin aptala çıkartılır adı. Bezdim işte bunlardan ve hiç durmam bana kalsa; Ölmek, sevdiğini bir başına bırakıp gitmek olmasa. Bülent-Saadet Bozkurt *** Bir 66. sone çevirisi daha: Talat Sait Halman Bıktım artık dünyadan, bari ölüp kurtulsam Bakın, gönlü ganiler sokakta dileniyor. İşte kirtipillerde bir süs, bir giyim kuşam. İşte en temiz inanç kalleşçe çiğneniyor. İşte utanmazlıkla post kapmış yaldızlı san. İşte zorla satmışlar kız oğlan kız namusu. İşte gadra uğradı dört başı madur olan. İşte kuvvet kör-topal, devirmiş boyu bosu. İşte zorba, sanatın ağzına tıkaç tıkmış. İşte hüküm sürüyor çılgınlık bilgiçlikle. İşte en saf gerçeğin adı saflığa çıkmış. İşte kötü bey olmuş, iyi kötüye köle. Bıktım artık dünyadan ben kalıcı değilim. Gel gör ki ölüp gitsem, yalnız kalır sevgilim. Talat Sait Halman *** Bu da arkadaşım TT (Turgay Taştemir) in serbest çevirisi. Ben de bu çeviriden cesaret alıp kendiminkini denedim. Bu deneme sonunda fark ettim ki, bir şiir tamamen farklı cümlelerle aynı dile birçok biçimde çevrilebiliyor; ancak biçimde ne kadar farklı görünüyor olsalar da mana özünde aynı kalıyorlar. Canım çıksa da kurtulsam, Canımı bezdiren herşeyden. Dilenci doğmuş gönlü zenginleri mi söylesem Şımarık partilerdeki abesle iştigali mi, En saf sadakatin fütursuzca tarumarını mı, Haysiyetin ona buna peşkeşini mi, Bekaretin saflığına hoyratça tecavüzü mü, Haksızca hakkı yenmiş dürüstlüğü mü, Gücün güçsüzlerce iğdiş edilmesini mi, Baştaki güdüklerin sanatı güdükleştirmesini mi, Yeteneksiz otoritenin yeteneği yönetmesini mi, Basit gerçeğin basitlik diye adlandırılmasını mı, İyinin kötüye kul köle olmasını mı, Hangi birini söylesem Canım çıksa da kurtulsam, Canımı bezdiren herşeyden. Biraz bekle bakalım Ölüm, Aşkımı bir başına bırakmak yoktu işin içinde. T.T. *** Derleyen Muharrem Soyek
Teşekkür ederim. İltifatınız sevincimdir.
TÜM YORUMLAR (1)