Çekip Gidemedim Şiiri - Abdullah Ramazan

çekip de gidecekken ben
seni karşımda gördüm
öyle asil öyle tatlı bir duruşun vardı ki
büyülendim

çekip de gidecekken ben
gülüşün düştü yüzüme
tebessümün sardı sıkıca
bahar geldi sandım
gökyüzündeki kuşlar gibi mutluydum o anda
öyle güzel öyle hoş bir yansıman vardı
terk edemedim

çekip de gidecekken ben
sözlerin geldi kulaklarıma
durup dinledim defalarca
kendimden çok kelime vardı dudaklarında
düştükçe şenlendim
ben doluydu bendendi her bir sözün
öyle yüreğimi sardı ki
bırakamadım

çekip de gidecekken ben
yüreğindeki beni gördüm
öyle ben olmuş öyle bendi ki
kendimden vazgeçip
terk edip gidemedim