Çekip Gideceğim Gelmemiş Gibi

Çekip Gideceğim Gelmemiş Gibi Günün bir vaktinde sessiz sedasız Çekip gideceğim gelmemiş gibi Eşten dosttan ayrı belki vedasız Sanki ağlamamış gülmemiş gibi Daha dün çocuktum geliştim yettim İnsan pazarında kendimi güttüm Lütfunu hoş gördüm şükr ile yattım Dik durdum kahr ile dolmamış gibi Zehrini kusmazken yılan yılana Kalbim köşkün açtı darda kalana Sırtımı dönmedim doğru olana İnsanlıktan nasip almamış gibi Arayanlar aradığnı buluyor Her canlı aslına rücû oluyor Kimi can da, kimi uzak kalıyor Sarılıp gözyaşın silmemiş gibi Dağların yarası susuz dereler Akla zarar göze inen perdeler Kimler geldi geçti hani nerdeler Dün dünde kalıyor olmamış gibi Hüdaya tabiyim günahım hasmım Son yaklaştı diyor kırışan kısmım Ne izim kalacak ne ismim cismim Yaşamadım sonum bilmemiş gibi Bilal-im, kamildir dersini alan Gelmektir gidişi mecburi kılan Ölümden gayrısı külliyen yalan Yaşatılan var mı ölmemiş gibi .... Bilâl Karaman (Bilâl-i)