Cekil kösene Şiiri - Önder Tas

Soluklan iki dakika su kösede
biteremezsin bu dünyanin derdini
yak bir cigara cigerlerin bayram etsin
deli gibi düsünürken ne yapsanda unutmazsin
kiltlenmis beynin her bir kösesi
sevmeden dostum asik olamassin
o yüzden bence cikar,cebimdeki mum kokulu mektuplari
yüz yillarca okusanda icinden cikamazsin
yazdigi her bir harfi ezberletirsin kalbine
kafani kaldir bak bi su yalan dunyaya
kaldimi senin gibi masum yalan olmayan sevdalarin asigi
ellerini neden önune bir birine baglarsin
yikildimi dünya basina yoksa
dagit o zaman bu gece alkol masalarini
unuta biliyorsan susuz ic ananosunlu rakiyi
yak cigerlerini
parcala icine sigmayan o bedeni
acilmis bir yara
kabuk baglayan bir kader
pansuman fayda etmez
hic bir hekim derman bulmaz yarana
al pili pirtini yavas yavas yollara at kendini
el sallarsin gelip gecen sevdalara
anlatirsin gecmisteki buyuk sevdani
vay bey deyip düsünürler belki
yillardir seni kemiren icindeki puslu geceyi
tuzaklar kurulmus yollara
ay isigi da kaybolmus
yildizlar sanki ayin kendisine küsmüs
saklanmislar karabulutlarin arkalarina
zifiri bir karanlik cökmüs
dünyanin en uc noktasina
oturup mum kokulu mektuplarini yak bence
ancak bu seni döndürür dünyaya
acarsin yillardir günes görmeyen evinin odalarini
takvim yapraklari bir baska gelir parlayan gözüne
bazen yesil bazen elalasir
bazen ise duygulasip cocuklasir
özgür kalmali dünyadaki sinirlar
aglamali kücük kalmis yorgun bedenler
bence sen otur bir köseye yak cepindeki
eskimis yalanlasmis sevgileri.....

10.02.2006