Çekil Şiiri - Hakan Rüstem İçer

Yine çöktü gecenin hüznü üstüme
Kaldıramıyorum zifir karanlığını
Kaldıramıyorum içine gömüldüğüm karanlığı
Çek gölgeni üstümden kalsın hüzün ayrılığı...

Göz Yaşlarımla bırak gecenin karanlığıda
düşme üstüme güneş gibi
bırak beni karanlığımda kaldıramıyorum
çek gözlerini üstümden bakamıyorum...

köşeye çekilmiş anlamsızca düşünen
içmeden sarhoş olmuş ayyaş gibiyim
belki değil çare karanlığa gömülmem;
bi çare dönsende çekilirim artık...
Ömrü hayatından...