Çeker Giderim Şiiri - Yorumlar

harika dizeler zevkle okudum yureginize saglik

Gitme!!!
Şol gökleri kaldıranın
Donatarak dolduranın
Ol deyince olduranın
Zerreyi ve kübrayı
Cümle cıhanı,
Seni beni Yaradanın
Seni bana yar edenin
Seni hem alnıma hem gönlüme
Yazanın Aşkına



Nebiler nebisi
Alemlerin efendisi
Yaradanın habibi
Resulullahın Aşkına
Gitme!!!




Hem resuller hem nebiler
Hem arifler hem veliler
Üçler yediler
Kırkların Aşkına
Gitme!!!



Böyle Seslenmiştik yıllar önce.... Şimdi ise;




PEKİ… HADİ GİT…




Sanmaki sitemdir, şikayettir ağıttır bu
Say ki ardından dökülen bir avuç sudur bu
Türküdür destandır şiirdir hikayedir bu
Senin için senden vazgeçişimin resmidir bu

Diyorsun ki nasip
Diyorsun ki Takdir-i ilahi
Diyorsun ki gitme vakti geldi…
Peki…
Öyle olsun,
Peki…
Canın sağolsun,
Peki…
Yolun açık olsun.
Peki… Hadi git,
Üzülme, ezilme, beni düşünme..
Hadi git…
Beni bırak böyle bir başına
Beni bırak Hz. Yusuf’un kuyusuna
Beni bırak Hz. İbrahim’in nârına
Beni bırak Hz. Eyyub’un sabrına
Hadi git…
Sanma ki diner yangınım,
Sanma ki biter gözyaşım,
Sanma, yanma, anlama..
Hele de benim için hiç ağlama…
Hadi git…
Sen can olmak
Canan olmak,
Yar olmak,
Yaren olmak dururken
Gidiyorsun
Peki…
Öyle olsun
Peki…
Canın sağolsun
Peki…
Yolun açık olsun…
Hadi git…
Kimse bilmesin anladığımı
Kimse görmesin ağladığımı
Bırak bu ayrılık artırsın yangınımı,
Boşver gitsin,
Sende git…
Tek kelime etme
Konuşma hiç,
Neyse… de sus
Suskunluğunla vur,
Suskunluğunla öldür,
Yak bütün şiirleri,
Unut beni, kelimelerimi
Madem gitme vakti geldi…
Hadi git…
Tutarım verdiğim sözleri ben,
Sana ve sevdama halel getirmem
Duada ederim sana beş vakit;
Sana gelen bana gelsin
Mevla hakkında hep hayırlısını versin..
Hadi git…
Ben,
Varlığında yokluğuna sevdalanmışım
Şimdi yokluğunda varlığına destan yazarım,
Düştün ya bir kere şair gönlüme
Düştün ya bir kere şiirin menziline,
Bil ki gitsende ölemezsin,
Ölsende gidemezsin…
Sana olan,
Sevdana olan yangınım bitmez
Biterse ölürüm…
Sen düşünme,
Sen üzülme,
Hadi git…
Dinlediğim her türküde
Kokladığım her gülde,
Gördüğüm her güzelde,
Ben seni bulurum,
Madem vakit gitme vakti,
Madem ayrılığın zamanı geldi,
Durma git hadi…
Ama bilki unutmam seni,
Bilki unutursam tükenirim,
Bilki unutursam ölürüm,
Bilki ölürsem unuturum
İmanım gibi bilirim ki
Unutmak
TÜKENMEKTİR…

sana yüregimi birakiyorum

---

Bugün acilarima yaslanip,seni düsündüm.Bir duldalikta vurulan hayallerimizi ve hic gelmeyecekmis gibi gidisini yeniden yasadim.Hic üzülme! Suskunluga yeminli geceler,vefasiz ve ömrümüzü adadigimiz dostluklar nankör ciksada....
Onlar vefasizlik etti ve bir hiyanetin koynunda bizleri birakti gittiler.
Gezdigimiz sokaklar bizleri unutali cok oldu.Avare düslerimiz,kaldirimlara karismis....Anlayacagin,herkes ve her sey,bizi zamanindan önce birakmis!
Bir soysuz vaktin daragacinda,gencligimizi teslim ettik.Yasamak sucunu isledigimiz icin....Gözümüzün yasina bakmadilar; cigneyip gectiler,gün görmemis ümitlerimizin üzerinden....Ardima bakmaya korkar oldu gözlerim...
Hem yoklugun,her zamankinden daha aci veriyor.Gönül,bin bir hatiranin etegne yapismis.Ve eller,yitirilmis dost elleri aramakta...
Biliyor musun ahiretlik! ...
Hayat,zamanla el ele vermis...Her seyi unutmak mümkün belki,ama gel gör ki kardeslik de,kalleslik de unutulmuyor! Bilir misin hafif acilar konusabilir ama,derin acilar dilsizdir ahretlik! Gözler yasa alisti,günler kedere.Hayat irmaginin dudaginda, bir nefes gibi ömrümüz.Yigitler gitti ahretlik...yigitlik gitti...Dört yanimiz ihanet...
Ömür dedigin nedir; bir bilinmez yazginin avuclarinda....Hasret; ömrün akintisinda... bir kalpsiz sonbahardir bu günler....Güzellikler; Züleyha kösklerinde tutsak.Haya,yirtilmis bir gömlege resmedilmis....Bu atildigimiz kuyular var ya,bu kuyular...Sehir eskiyalariyla mahpus kalmak gibidir...
Bu günler; hazan mevsiminden kalma günler...Bir gecenin dizlerinde,Bedir Ashabi´ndan baska kimsemiz yok.Bugulu bir gecmisin ardina düstü,her seyden el cekmis,kirgin kalbimiz.Kollarini hüzne cemredi bu gün de gece.Bir isimsiz yildizin pariltisinda gözledik.Evvelin ve ahirin sevdasini.Bir Uhud agiti gibi düstü sinemize o günlerden kalma tedirgin bir hasiye....bir Hazma yoklugu gibi cigerimizi parcaladi.Hasret...Bir göz köy eviydi sevda bagimsiz.Yüregimizi serip gitmistik ya hani.....Bir korucuk sevdasi,bir avalar hulyasi gibi,isimsiz bir seydi...Mevsimler coraklasti,cöllerine düstük ömrümüzün...Bu hicran süveydasi bildik degil,sevdamizin Vahsi´si oluverdik birden.Kanimizi icti katiller,bir 'kutsal'kadehten....Hüzün Nebi´nin dostu...Ne denir ki ahiretlik? Ve bu gün sana,Vahsi gibi saklanacagin ve hayatin boyunca ardinda,ölümcül bir hasreti kucaklayacagin rusuz sütunlar birakiyorum...
Sana bir bugulu somun tadinda, kücük mutluluklar ve yaralara derman olmayan mrhemler....Kimsenin bilmedigi,emanet acilar birakiyorum.Yoklugun soguk yüzünde,nasir baglamis iki cift eldik seninle.Bir bozkir yalinizligiydik; köyümüzün,kaval seslerine doymus kimsesiz tepelerin de...
Bu gün sana:O gittigin aksam,...ve yüregime kadar isleyen soguklari ve topragina yüz süren kar tanelerini birakiyorum.Sana kavalinda yeniden can Yemen askerlerinin,o dilden düsmez türküsünü,ve her eve,her ocaga düsen bir memleket, bir ogul agiti birakiyorum.Sana üc ögün fukaralik ve bes vakitlik yakarislar,yüregini sarsacak yalinizliklar birakiyorum...
Ben.gözyaslarimla yudugum özlemimi haykiramiyorum ahretlik! Bu yüzden sana dile gelmeyen hasretler ve hic yoktan kalbe düsen hüzünler birakiyorum.Sana gidenin gelmedigi bu dünya elinde,musallada alinan helallikler ve 'iyi' bilinen kötü adamlar birakiyorum...
Her zamankinden biraz daha fazla caresiz bir acimasizlikta, sana seni birakiyorum.....
Sána yüregimi birakiyorum ahiretlik.yüregimi! ......

KALEMİNE SAĞLIK SÜPER OLMUŞ.....

Bu yaptıkların kar mı kalır sandın yanına
Sevmiyordun neden girdin kanıma
Nağmerdim bir daha cıkarsam karşına
Hayat bu imiş derim kıyarım canıma
ÇEKER GİDERİM...

Say ki senle hic yaşamadım
Say ki sana hic dokunmadım
Aklınıda alır
Arkama bakmadan ceker giderim

Herşey yalan yanlış der
Yüreğimde sevgin dilimde adın biter
Yerin dibine batsın böyle kader
Kefenide yırtar giderim

günahıyla sevabıyla bu aşkı çile heybeme atar idam sehbasına tekmeyi kendim atar giderim

mükemmeldiii tebriklerimle

tebrik ederim çok duygu yüklü bir şiir olmuş yüreyine saglık en güzeli çekip gitmek ama kolay olmuyor inanki sevgiler......

Apansız gidişlerin, çaresiz iç çekişlerin ve solup gitmiş gülüşlerin ortasında, yarım, kırık ve efkarlıyım şimdi. Aşka dair umutlarımı ve yarınlarmı kaybetmek üzereyim. Seni yok bilmek kadar ağır bir ceza olabilir mi? Yokluğunu kabullenmek kadar kahredici bir gerçek olabilir mi? Ne ağlamak kandırıyor beni artık, ne haykırmak isyanımı. Sessizliğin ortasında öylece duruyorum. Bazen seni silmek istiyorum hayatımdan. Silip çıkarmak, yaşanan ne varsa hepsinin üzerini çizmek. Bir daha hiç hatırlamamak. Hatırlanacak hiçbir şey bırakmamak… Sonra bunun kendi tarihime ihanet olacağını düşünüyorum. Meğer, hayatın tüm güzelliklerini seninle keşfetmişim ben. Hayatımın en mutlu anlarını seninle yaşamışım. Şimdi tüm bunları silersem, yok edersem yaşanmış ne kalır geriye? İşte bu yüzden onu da yapamıyorum. Kısacası sevgilim sürünüp gidiyorum. İflah olmayacak bir aşktı aslında, başından belliydi. SEN HEP KAÇMAYA HAZIRDIN, BENİM KADAR BAĞLANMAMIŞTIN BU AŞKA. ‘Korkuyorum’ diyordun, hem kendini hem beni kandırıyordun. Oysa sen benden ya da aşktan değil, kendinden korkuyordun. Bir aşkı ayakta tutabilmek, yaşatabilmek cesareti yoktu sende. Yarınlarda yaşanmaz aşk, bugünün kıymetini bilmiyorsan yok hükmündedir aşkın. Sen yarına bakarken,”NE OLACAĞIZ BİZ?” diye sorarken kaçırdın bugünü. Kaygılarla kuşkularla yaşadın. Seni sevmekten başka hiçbir şey düşünmeyen ben, bu kaygıların ortasında çaresiz kaldım. Bekledim bitsin, bekledim geçsin ama nafile… Aşk bitti, ömür geçti ama kaygıların tükenmedi. Yok ağlamıyorum artık. Ağlanacak zamanları bitirdim çoktan. Kızgın da değilim sana, kırgınım o kadar. Senin beni kırmana alışmış olmalıydım aslında. Demek alışamamışım. Demek hala kırabiliyorsun beni. Aslında bu, seni hala sevdiğimi gösteriyor, ama sen bir itiraf olarak algılama bunu. “Bak ne haldeyim” demek için söylenmedi bu sözler. Kendime dert yanıyorum, yakınma hakkımı kullanıyorum belki, hepsi bu kadar. Yüreğimdeki yaranın hiç olmazsa kanaması dursun diye yazıp çiziyorum işte böyle. Kendimi avutuyorum, kelimeler parmaklarımın ucundan döküldükçe sanki içimden de sökülüp atılacakmış gibi geliyor. Gitmeliyim artık. Günlük hüzün randevusu geldi çattı. Bekletmeyeyim. Bu ara en yakın arkadaşım hüzün. Onu da kaybetmek istemem...