gidelim uzaklaşalım hemen...
bu şehir bu insanlar...
tüm değerlerimi aldılar..
çek kayıkçı gidelim....
uzaklaşalım hemen...
sonsuz maviliğe çek kürekleri...
davran durmayalım...
hiçbir kıyıya yanaşma..
hiçbir limanda durma..
Hep bu mavilikte kalalım...
artık ne şehir ne insanlar....sen ben ve RAB...
sessizliğe kan kayıkçı...
yakamoz zamanı....
ne güzel yaratmış Rab şu kainatı.....
ne o yüzün sarardı fırtanamı geliyor...
gelsin be kayıkçı...
Bu fırtana gönül fırtınası gibi acıtmaz canımızı...ne fırtınlar gördük biz...
iyi asıl küreklere...
fırtına bir durgunluk getirecektir...iyi bilirsin...
eğer ölürsem sakın ha beni kıyıya çıkarmayasın...derin maviliğe bırak beni...
sakın şehre götürme...
unutma Rahmet olmuyor...
felaket olmadan......
ölürsem maviliğe bırak beni bedenim soğumadan..
Sümeyye NuroğluKayıt Tarihi : 2.9.2007 01:58:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!