Çek Git Gece Şiiri - Özlem Çay

şafağını yitirmiş göğe,
yorgun atlarla, otağ kurdu gece,
kuruldu, çöktü ayın bağrına.
elleri sabahsız mızrak
bakışı tunç keski.
hayat ağaçları ölüme durmuş.
uçsuz bucaksız kalburun,
umarsız ışığında yüzü..
gözü sürmeli kadınlar sürüyor
çıplak ayaklı,
nöbette boğumlu boyunları,
sabırlı.
örselenmiş ikrarları kılıç yarası.
şirk koşup gark olmuş dilleri,
yağmalanmış hüzün cesetleri.
bir avuçta dualı,
bin elde yasaklı isyanları.
sessizliğin alnına dağlanmış
kaderi közlüyor yanmış kolları.
ayıklar gibi hummalı pirinç taşlarını,
keder söküyor,
toynaklarından gecenin..
söküyor, yara almış evlerin,
yarılanmış ömürlerini..
söküyor, son avuntusu yüze kazınmış
o çeyrek gülüşleri..
çökme geceye,
çökme!
çöz atlarını ayın vurgun yemiş damından.
çek yularını atlarının, çek!
çek artçı dalgaların vurduğu
kirpik diplerinden..
baykuş sesini muştu bilenlere
düşsüz pervazlara umut ekenlere
ilişme gece..
var git..
var git dört nala...⚘
.......özlem/

temmuz/yirmi dokuz