Cehennem Oteli Şiiri - Mai Karga

ar kapısı aralandı!
kapıdan giren mor soğuk,ete ve kemiğe büründü.
tam da ölü bir kadının kasıklarından öpüyorken,
tam da sırtımı kör bir bıçak ile soyuyorken!
titredim,hemen doğruldum.
aynaya baktım,yoktum…
aniden kırmızı gökyüzü patladı yaşlı yüzüme,
cennetten birlerce çocuk damladı ölüme.
önümde jelatin bir gelinlik,
gelinlikte dumandan bir bakire…
çürümüş gözlerini tavana dikti
ve içindeki körpe çocuğu karnına itti.
gözlerinden saten,sarı bir ışık süzüldü geceye,
rengi maviydi ebemkuşağının.
ihanet,teninin nazar boncuğuydu bir varsayıma göre.
şehvetimizin doruklara ulaştığı aşk mezbahamızda
"soyun! " diye bağırdı kadın.
kağıttan elleri ile
hala ince ve hala güçsüz olan bileklerimi ovmaya başladı.
ah boynumda minik dudaklarının,
kocaman,yalın ayaklı yara izleri…
ah kalbimde gri bir antika koltuk,
koltuğa yapışmış sadakatin tozları…
terliyorken dikenli yatakta,
ağladım içime doğru.
keskin ve siyah dudaklarım ile
karnındaki sarı humma hastalığı olan
sayısız çocuğu birer birer katletti!
üstümde cesetler var,sakallı portakallar soyuyorlar.
ses tellerime nankör bir kedi tükürüp,kendime seslendim!
fakat kendimi duymayacak kadar soğuktum,
kendimi duymayacak kadar ağır…
o an aramızda camdan bir güneş belirdi.
kulağıma fısıldadığı yalanları,
uçkur fanusumuza damlattı.
hangi tanrı durdurabilir,
bu kadının küstahça kıyametini?
ya da hangi ateşten bir melek,
bana yedirebilir yasaklı meyveyi?