Cehennem Nefes Alıyor(Feyl-i Cehennem)

Şu beşer çıktı yoldan; kör şeytana aldanıp!
Tüm bağlardan sıyrılıp; avarece yaşıyor.
Unuttu halikını; nefsini malik sanıp!
Bin bir türlü gaf ile vartalara düşüyor!

Gaflet öyle kalınki; ne şükür var ne taat;
Çoklar hisse hevaya; yapıyorlar itaat!
Gaye olmuş hayatta; yalnız maddi menfaat!
Haksız menafi için; zelilliğe düşüyor!

İsyan çıkmış zirveye; kadere çatar cahil!
Yok, sayar iradeyi; rabbine küser gafil!
Şuursuzluk aşılar; avama binler mahfil!
Hakka karşı tuğyanı; hiç durmadan kaşıyor!

Bilmez ibret almayı; zira küstür kur’an’a!
verir ders-i ibreti; kendisine sorana!
Elbette vermez bir şey; ona lakayt kalana!
Kitapsız yaşayanlar; çok haddini aşıyor!

Felaketler ard arda; iner oldu semadan!
Anlamıyor yinede; çoklar ikaz, imadan!
Durmayacak afatlar; arzı ins’siz komadan!
İntiharda insanlık; mezarını eşiyor!

Suda boğar bir yanda; kavm-i nuhun misali!
Bir tarafta kuraklık; halk-ı mısır misali!
Kahir gülüp oynuyor; nadir ciddi tasalı!
Ben “müminim” diyenler; münafıkça yaşıyor!

Fısk-ı fücur modadır; sayılıyor çağdaşlık!
Sapık eder çoğunu; onlarla arkadaşlık!
Allah için değildir; çağdaştaki kardaşlık!
Soyamazsa dostunu; derhal uzaklaşıyor!

Arşa üren çoğaldı; haktan hesap(!) soruyor!
Ateistçe ağızla; mukaddese ürüyor!
Pür şer beşer son hızla; helakine yürüyor!
“Yürümek” ne kelime; hatta hızla koşuyor!

Mevsim oldu anormal! adetullah değişti!
Âlimlerle arifler; şaştı buna ne işti?
Ehl-i fen ve felsefe; tartıştı ve deyişti!
Yorum yanlış, çare yok; hepsi naçar şaşıyor!

Arttı sıcak aşırı; buharlaştı denizler!
Kurudu tüm barajlar, asıldı gülen yüzler!
Şuurdan fukaralar; buluttan yağmur gözler!
Sıcağı nimet(!) sanan; plajlara koşuyor!

Cehennem nefes alır, dünya dolar nar ile!
Her gün biter aleyhte; kapanır zarar ile!
Fark edilmez vahamet; inançsız nazar ile!
Anlamayan ikazı, açmazlara düşüyor!

Bırakın delileri; düşesiye gitsinler!
Muttakiler Salihler; kebir tövbe etsinler!
Menfi olan tüm hali; üzerlerden atsınlar!
Her samimi mümine; hakka rücu düşüyor!

17.07.2007-İzmir-