Cehalet Şiiri - Şahbettin Uluat

Her duvarı aşar, gider de insan,
Cehalet duvarı aşılmaz kardeş.
İnsana her türlü ulaşılır da,
Cahile yol yok, ulaşılmaz kardeş.
*
Bildiğinden şaşmaz, her ne desen de.
Yanlışını her türlü göstersen de,
Tek sorumlu sensin, anahtar sende,
Sen yapmazsan iş neyse, olmaz kardeş.
*
Tahta kafa, demir kafa, taş kafa,
Bakmaz, kulak vermez ki doğru lafa,
Ne düzeni bilir, ne gelir safa,
O kuralı, dengeyi görmez kardeş.
*
Artık sen de, ya idare edersin.
Ya da öz haline koyar, gidersin.
Ne kadar desek de Hak akıl versin.
Akıl, cahille yaren olmaz kardeş.
*
Sohbeti küstürür, tavrı öldürür.
Durumu, duruşu, bazen güldürür.
Sabır sahipleri taşır, götürür.
Cahil ile yoldaş olunmaz kardeş.
*
Ölçü sayma parayı, diplomayı,
Bir fakültede öğrenci olmayı,
Bilmiyorsa uygarca yaşamayı,
Okumuş olmakla da olmaz kardeş.
*
İşin özü, tek çözüm, uzak durmak.
Ne yüzüne gülmek, ne el kaldırmak.
Ne düşman olmak ne dost diye sarmak.
O zaman moralin bozulmaz kardeş.
*
Her şeye rağmen kötümser olmasak,
Kapımızı ışığa aralasak,
Pozitif düşünsek, pozitif baksak,
Çaresizlik bizleri yormaz kardeş.
*
Nasıl ki her derdin ilacı varsa
İyileştirirse, yarar sağlarsa,
İnsan bu, cehaletini anlarsa
Giderirse cehalet kalmaz kardeş.

06.12.2010 11.00