Cebren Bu Kadar Şiiri - Joubert) Moi Non ...

Ben seni hiç görmedim ki,
Gözlerine bakmadım ki,
Varlığını hissetmedim ki,
Nasıl sevebilirim? !

Saçmalık benimkisi,
Koskocaman deli saçması..! !
Üzülecek başka şey mi yok dünyada?
Ağlayacak başka kimse yok mu uğrunda?
Okadar çok şey var ki üzülecek,
Galiba bende yokmuş ki,seni bulmuşum başıma bela..!
'E herkesin bir derdi var,benim niye olmasın'demişim,
Sanki marifetmiş gibi...

Gecelerim hep hüzün,gözyaşı,
Her uykuma masal olur özlem acısı,
Her rüyama masal olur senli günler,
Masal gibidir senli düşler...
Masaldır zaten...Bir saçmalıktır benimkisi..! !

Kalemim şaşırır ne yazacağını,
İçimden gelen hangi sesi satırlara dökeceğini.
Sitemlidir bana! Öylesiye imkansız bir aşkı dile getirdiği için.
Sahibinin saçmalıklarına alet olup yardım ettiği için.

Boşuna dökülmüş satırlardan şikayetçidir defterim.
Neden olasıya olmayan bir sevdayı anlatsın ki okuyanlara?
Neden vuslatı olmayan bir hasret duygusunun aynası olsun ki?

Mürekkebim de zaten istenmediği yerde durmayı pek sevmez.
Ama zorla bir haykırış,yakarış uğruna atar kendini deftere,
Defter de davetsiz misafirlerden pek hoşlanmaz.
İstemez acıyla,hüzünle dolu olan duyguları içermeye,
Mürekkebin işlemesine.

Yatağım da kızgındır bana...Hergece sabaha kadar Oturup,yazıp,okuyup,ağlamamdan şikayetçidir.
Yatıp uyumamı ister yastığım.Bıkmıştır ona sarılıp sızlanmamdan,
Onu savurup atacak da olsam; artık neşeli olmamı ister..

Ama yine ben! Yanlızlık ve mutsuzluğu bir arada yaşayan ben,
Olmayacak bir sevdanın peşinden deli gibi koşturan ben,
Elimi kimsenin eline değdirmeyen,
Gözümü kimsenin gözüne temas ettirmeyen ben,
Aptalca bir sevgi uğruna,sanki kavuşacak gibi,kendimi ona saklayan ben,
Ben..! ! ! Yine devam ederim yazmaya...
Zorla güzellik olmazmış zaten,
İşte ben de onları zorlayınca,güzel şeyler yansıtamıyorlar dışarıya..
Zaten yazımın bozukluğu da burdan gelir,
Hep zorla yazdırırım bunları eşyalarıma.

Ama ne olur kızmayın bana...
Ne olur siz de yanlız bırakmayın..
Bari siz sahip çıkın..! Siz inanın,siz teselli edin,
Benim inanarak teselli edecek kimsem yok..! !
Yanlızım,sessiz,ağlamaklı,gözlerimin feri sönmüş,
Parmaklarım yorulmuş,kolum yorulmuş,beynim yorulmuş,
Ve kalbim yorulmuş yazmakta,telaffuz etmekte,izah etmeye çalışmakta,
Ve seni düşünüp ağlamaktayım.

'Yine beni kırmadınız dostlar,yine aynası oldunuz bir nebze duygularımın.
Teşekkürler size,sakın siz de terketmeyin beni...Sevgiler...

Gözdenur Joubert) Moi Non Plus