Çayır Köyüne Şiiri - Veysel Şimşek

Benim garip sılam ana vatanım,
Bir zamanlar orda geçti hep anım,
Erde olsa geçte olsa ölümdür sonum,
Yine gideceğim Çayır Köyüne.

İnkar edilirmi bir lokma ekmek,
Olurmu can dosta ters gözle bakmak,
Aklını başına alsana ahmak,
Yine gideceğiz Çayır Köyüne.

Ne yazıkki bizi yoksulluk vurdu,
Unuturmu insan o ata yurdu,
Bize bol bol nimet verdi doyurdu,
Yine gideceğim Çayır Köyüne.

Anlar değerini insan ayrı kalınca,
Çırpınır dururmuş kendi halince,
Kalmayız yâd elde bizler ölünce,
Yine gideceğim Çayır Köyüne.

Duramam ben anam babam orda yatarken,
Suyu havası derde derman katarken,
Sabah öğlen belkide gün batarken,
Yine gideceğim Çayır Köyüne.

Orda yatar Hacı Efendi Pirimiz,
Ölen ölür niyaz eder kalan dirimiz,
Yiğit Köyüm varlığımız varımız,
Yine gideceğim Çayır Köyüne.

Veysel derki herşeyi canıma minnet,
Her mevsimi bir başka Köyümse Cennet,
Şairin yâd elde seni unuttu zannet,
Yine gideceğim Çayır Köyüne.