Çayıma hüzün karıştı… Şiiri - Merve Kasap

Bir fincan bitki çayı iyi gelir belki yalnızlığıma..\..sessizliğime.. \ sensizliğime...

Burnuma gelen o tarifsiz ve bir o kadarda tatlı koku...
Çay mı..? Yalnızlığımın mı..? Sessizliğimin mi kokusu..?
Yoksa senden kalan sensizliğin kokusunu mu duyuyorum..?
Gözleri sağır… Yürekleri kör eden bir sessizlik, tükenmişlikten
arta kalan tek sermayen olur…
Geçmişin muhasebesini yaparsın
Ne aldı… Ne verdi… bana benden geriye ne kaldı…
Saatler durmuş… Akrep ve yelkovanda yerlerinde sayıyorlar..
Besbelli onlarda unutmuş yarını…
Belirsiz bir zamire sürüldü yüreğim… zamanın hiçbir eylemi ölçülemez bu zamirle!
Zamanın hüküm giydiği acılar \ sessizlikler var ardında…
Her acının her yalnızlığın hüküm giydiği zaman…
Neden herşeyi zamana yükleriz ki..?
– ki hiçbir şey yüklediğimiz zamanın bizden aldıklarına aldırmıyor sessizlikler, karanlıklar, yalnızlıklar kalıyor. Dindirmiyor ki gözyaşlarımızı..-
Bize sadece geçmişin izleri kalıyor, bize sadece susmak düşüyor;
zamanın bize bıraktıklarıyla...
Karanlıklar bir o kadar güzel; gerçeği örter, bir o kadar da yorar insanı…
Hep karanlıklarda kalmakta;
korkutur.. karartır.. köreltir düşleri…

Umudun yarınlarda yelken açmış bir sandal ya da yosun tutmuş bir sevda selidir
gözlerimde - gözyaşlarımda… \ korkma gizlidir yüreğimde, kimseye söyleyemeyeceğim...

Aklıma düşsen yalnızlık oluyorum.. \ baksam sessizliğim oluyorsun.. Susuyorum…
Duysam da sesini, yalnızlığıma düşüyor sessizliğimde sesin…

Bir fincan çay aldım..
Çayıma hüzün karıştı; sevmek daha da çok acıttı yüreğimi, sesim yetişmedi sana sustum,
hala susuyorum sensizliğimde..\..sessizliğimde…
Yalnızlığımda…