Çay Taneleri Şiiri - Adem Tok

_anısı ben olan_

sen çocuk düşlerim
dağların ardında ki gerçek
sakallarına nice gökkuşağı saklarsın
kimselerin göremediği,görüpte anlayamadığı
sen dünyaya gönderilmiş ‘İLK SEVGİ’
yüreğime düştün ansızın,saçlarıma bağlandın
bense dağçiçeğiydim
çatışmalar ortasında kalmış
babam karanlıktan korkuyorsa
ben sensizlikten korkuyorum
her evin,her sokağın
en hüzünlü köşesini bulan ben
sende bulmak istemiyorum hüzün ve de kin
hangi bilge doğurdu seni
böylesine bir umutla,inançla
akıl ve yürek diyorum sana
bizi tek kelimeyle anlata bilen
ve yüzünün resimde ki hali değişmemeli!
yarınlarda,el değmemeli kitaplarıma
saf ve buğulu aşkımızın sureti
durmaktadır onlarda
bana ilk bakışında gözlerin
ne söylüyorsa bil ki aynı hâlâ
mavi bir güvercininim senin
büyüyünce inadına gökyüzü olmak isteyen
damarlarından bağlı damarlarıma
şimdilerde eski bir rüyadayım
bulutlara adımı yazdırdığın
halbuki tanıdığım bütün çocuklar
vurulacak kadar büyümediğimizi söylüyorlar
hep bir ağızdan insanlara
inanmak istiyorum onlara
GÜZEL ATLIM,artık biz
fincanımın dibindeki çay taneleri gibiyiz
hiç bir sarsıntıda kopamayan…

23.07.05
taşdelen