Çay tadında anılar yudumlarken

renk renk baharlar çizen usta bir ressam eli gibi
mavi bir kelebek gibi
bazen kanatlanır heyecanlarımız
masal çiçeğine benzer
adeta hüzün kokan beyaz zambaklar koklarız

evler, sokaklar, yaşadığımız şehir
şekilden şekle giriyor kostüm değiştiriyor sanki
sırf geriye dönüşün olmadığını ispat edercesine bize
yalnızca anılarımız kalıyor bize
onlar bıraktığımız yerde
kendimizi en kolay bulduğumuz
evlerde, yollarda, caddelerde

an gecedir
onu yaşarız çünkü
anne kuzusu çocuklar gibi
ninnilerle uykulara sığınıp

dünya dönüp duruyor yine kendi bildiğince
zaman o kadar kibar bir cellat ki
lakin elli kuruşluk mutluluk yarım kalmaya mahkum
çay tadında anılar yudumlarken

hatıraların da bir buluğ çağı vardır
bir rüya gibi geçer sensiz bensiz

redfer