Emeğin ucuz ekmeğin pahallı olduğu bir dünyada yaşıyoruz
Bazen sızlanışımız bundan
Sevmenin zor aşkın kor olduğu bir zamanda yaşıyoruz
Bazen kaçışımız bundan
Susmak bazen öfkedir bazen sevmek
Bazen gitmektir bazen beklemek
En çok içimi acıtan nedir bilir misin
Hangi anlamda sustun bilememek
Bilgehan Işık
Beni rahat bırak begonya bozuk biraz kafam
Meraba bile desem incitiyorum bu aralar
Beni kendime bırak ne olur bu kendimle kavgam
Sevgilim hatırlar mısın
Her şey bir gülümseme ile başlamıştı.
Sonra sen bana ben sana yazmıştım
Nerden bilirdik ki bu yolun girdabını
İkimizin gönlünde yükseldi aşk sancağı
Kader çizdik sandık olduk kaderin oyuncağı
Sevmek güzel duygu azizim
Sevince güzelleşiyor yüreğim
Sevdim seni eşsiz bir duygu ile
Kıskandı bizi çiçekler kuşlar bile
Benim olsaydı o gözler ne şiirler yazardım
O eller ki ellerimi tutsaydı bir ömür bırakmazdım
Gidelim desen bir an bile durmazdım
Nereye gidiyoruz diye dahi sormazdım
Çünkü aşk koşulsuz sevmektir
Seven kalbin yörüngesine girmektir
İkimiz aynı yolun yolcusu
Ben sağcısı sen solcusu
Fikir mi önemli yoksa sevmek mi
Buluşunca bakışsak yetmez mi
Bilmesem seninle ben; gece ve gündüz kadar ayrıyız bu vefasız acımasız diyarı dünya gurbetinde
Mümkün değil ki ölüp geçmişin hesabını verip acılarımızı gömüp bu dünyaya tekrar gelebilmek
Bu sefer geç kalmadan birbirimize hızlı ve kesin, ihtimale yer vermeden gönül sarayımızı inşa etmek
Ne yaparsak yapalım imkanı yok bu devranda bir araya gelmemiz ve bakabilmek gülen gözlerine
Dudaklarından kirpiklerine kadar halbuki ezberledim yüzündeki gülleri gelincikleri tek tek
Gel derdim bir kez olsun içimdeki susuşlarımı yansıtabileyim ay gibi parlayan yüzüne gülümseyerek
Gelip misafir olayım gözlerine
Nerde olduğumu soran olursa
Bir şairin fakirhanesinde
Sevdaya demlenmiş çay içiyorum
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!