Çay kokan bir adamım ben, sesim hüzne dair bir melodi…
Nefes alışlarım bir deli rüzgar…
Kalbim kafeste bir deli kuş…
Ellerim tutuklu bir mahkum,
Gözlerim bir uçurum,
Bedenim yasaklı bir şiir gibi…
Çay kokan insanlar masumdur…
kendileri çay, hayatları şiir kokar…
Kayıt Tarihi : 17.11.2015 10:23:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
Umudum Onda Kaldı 27.10.2015 Saat:10.15 (çay içerken ve sonrası)
![Onur Koza](https://www.antoloji.com/i/siir/2015/11/17/cay-kokan-insanlar.jpg)
TÜM YORUMLAR (1)