Cay Gönül Şiiri - Mehmet İslami

İdâre lâmbası, kirli değildir
Şavklandıran güneş değil ay gönül
Gezinen cenâze sırlı değildir
Tiksindiysen vur başına bay gönül

Üç Kıt ’an düşmana verildiğinde
Tarihinle bağın kırıldığında
Sen ki vatanından sürdüğünde
Nesebsizler oldu paşa, bey gönül

Yedi Deniz senden alındığında
İşgalle esaret olunduğunda
Amel karşılığı bulunduğunda
Temmuz, Ağustos’ta ister buy gönül

Bin dört yüz doksan dörtte iki yamak
Yâhûdî eline verince çomak
İşin midir çayda çıra oynamak?
Hainlerle yaşamaktan cay gönül

Ağlayan mazlumu güldürenken sen
Olmaz denenleri olduranken sen
Haramiye haddin bildirenken sen
Helâl olsun içeceğin çay gönül

İSLÂMİ; diyor ki bendedir hata
Artık vakti nazar kılmak saata*
Tabiatta ölüyken nebâtata
Rahmeti müjdeler düşen çiy gönül
* Saata=Kıyamete