Aslında taburelerimizi çekip oturmalıydık.
O gün çay demliydi yakamozlar, sen kahverengiden bahsederdin; ben ise sen dikişli gömleğimle seni dinlerdim. Sonra “Gülerdin, susardın, düşünürdün.” diye Özdemir Asaf’ın şiirine eşlik ederdim. Avuçlarımda utangaçların, diyaframımda sesin, bağcıklarımda uğur böcekleri ile birlikte geri dönerdim…
I
evvelinde bir güzellik cemresi düştü
o handân cemâline
yeryüzü kıskandı
sana râm oldu gökyüzü
Devamını Oku
evvelinde bir güzellik cemresi düştü
o handân cemâline
yeryüzü kıskandı
sana râm oldu gökyüzü
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta