Çavuşesku'nun Yetim Kızı

Bir otopsinin ardından yazılmıştır...

Çavuşesku'nun yetim kızı
Seni bugün morgda gördüm
Dolar peşinde koşarken karanlıkta
Kör kuyuya pusuya düşmüşsün.

Gelin gibiydin Çavuşesku'nun yetim kızı
Henüz on altının baharında
Değer miydi aşksız sevdasız ölüme
Kahrettin bu halinle gönülden vurdun bizi.

Çok mu ihtiyacın vardı dolara marka
Değer miydi aşksız tanımadıklarınla sevişmeye
Değer miydi bu uğurda baharında ölmeye
Üzdün kahrettin beni
Çavuşesku'nun yetim kızı

Bir kış gecesi bir Türkle elli dolarına
Pazarlıkla gittiğin köhne odaya
Gaz odasına gönderilen musevi gibi
Boşuna öldün Çavuşesku'nun yetim kızı

İnsanları sefilleştiren canavar sömürgenler
Arkanızda bıraktığınız esere bakın
Böyle sürüp gideceğini sakın sanmayın
Gökkubbenin başınıza çökmesi yakındır yakın

(İstanbul, 11.01.1992)