Çatlaklarla Yola Devam Şiiri - Ömer Dalman

Eyvah! Şimdi ne olacak? !
Zaten kafamdaki çatlakların çoğu doğuştandı.
Zamanla yenilerini bizzat ben eklemiştim.
Hele o, “bana doğru sarkan kol”a tutunduğumda o gece
ne olduğunu anlamadan kendimi ‘bir yerde’ bulmuştum!
büyük bir hızla geri döndüğümde odama
büyük bir çatlak daha eklenmişti kafama!
sonra düzenli içe kapanmalar,
ışık’la sık sık buluşmalar,
bedenimi tuz-buz etmeler
onu ışık’la yoğurmalar derken
kafadaki çatlakları ben bile sayamaz olmuştum!

bu şekilde yine de uyumluydum Bura’ya
yaşıyordum!
eşim bile vardı bir tane!
kalabalığın arasında ‘çaktırmamayı’ öğrenmiştim.
geyik muhabbetlerine bile katılıyordum artık!
uyumluydum, ortama karışmıştım.

ama…
Hay Allah be!
Şu Su Çiçeği de olmasaydı! ..
Kim bilir kaç çatlak daha açıldı veya
varolanların kaçı daha da genişledi
onca ateşten sonra? ..
ama ne olursa olsun
Öz’den kaçılamıyor
ve Öz’den gelen çağrılara kulak tıkanmıyor.
dinlemek zorundayız.
ama ‘çatlaklarla’, ama ‘tahta kafalarla’
içeri rüzgar mı girer
ateşler mi girer
dost mu, düşman mı girer bilinmez, ama
kabul ettik bir kere “aşamalar”ı
az laf, çok iş
yola devam!

(Temmuz 2006)