Çatlak Sürgün Şiiri - Rüstem Badıllı 3

Toprağın bağrında inleyen sesler,
Dertle yoğrulmuş çamurdan anılar,
Bıraktım ardımda yıkık duvarları,
Gözlerim dolu, ruhumda pranga var.

Yıldızlar düşer, geceyle birleşir,
Karanlık sarar dört bir yanımı,
Bir ağaç gibi köklerimden sökük,
Sürgün toprakları, benim için barikat.

Her rüzgarın, bir hıçkırış gibi,
Gözlerimden süzülen yaşlar misali,
Kendimi bulmak için gittiğim yolda,
Bir tuz gölü var, içimdeki çatlak.

Dikenli yollardan geçerken ayaklarım,
Taşların sesi, yankı bulur derinlerde,
İsyanım bir dağ gibi yükselirken,
Haykırır içimdeki mahpus kelimeler.

Her adımımda bir eylem peşinde,
Yalnızlığın pençesinde kaybolurken,
Gözlerimde bir deniz, içimde fırtına,
Bir isyan duygusu kanat çırpar karanlıkta.

Ah, sevgili toprak, neredesin şimdi?
Tutup da çektiğin hayallerimden,
Sırtımda zincir, kalbimde bir yara,
Sürgün, elimi bırakma, unuturum seni.

Sesler iç içe, kurşun gibi ağır,
Çatlamış çiçekler açar yürekten,
Her sancıda doğan bir duman gibi,
İsyan, bir ateş, ruhumda yanar.

Geceyi yararken bir gülüş hatırası,
Unutmadım o eski sokakları,
Köyüm, düşlerim, içimde saklı,
Bir eylem, bir sürgün, beni sarar her hali.

Şimdi ayakta, dimdik, haykırırım,
Köklü geçmişimle, geleceğe selam,
Çatlak sürgün bir dost gibi,
Hayatın cümbüşünde kaybolmamam için.