çocuk kaldırıldı
hareket ettikçe
kıymık gibi
kalbini gıcırdatan yatağından
ve ne güzel
ne parlak bir ırmak kırpıldı
çocuğun pembe yanaklarından
beyaz bir
misafir çarşafı gibiydi
mahsustan susuyordu tüm ölümlere
kalabalığın içinden
gülümseyerek bakıyordu
çarşafları bozan tüm ütülere
sonra
bir ölümden kazandığı
yeşil çoraplarına bakıyordu
sanki onlara değil de
ileride mutlu olacağı o günlere
çocuk büyükleri
ve ağır bir itiraf da
çocuğu bekliyordu
masumdu ikisi de
işte
itiraf ve çocuğun
en ortak özelliği buydu
Kayıt Tarihi : 30.1.2025 21:53:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!