dünyanın bütün kimsesizleri
bir günlüğüne şiirleşti
şiir kimsesizlik mi demekti
değilse ne demekti
belki de
anlamsız bir şeydi
neden böylesine donuk
bir kavgaydı yaşam
kaybedince
herkes çirkinleşti
çocuk aynalara baktıkça
içinde bilmediği
bir şey derinleşti
sonra o derinlik
bir kavanozu devirdi
devingenlik
çocuğun parmaklarını kesti
ve çocuğun tüm
flütleri boylu boyuna
rengarenk
kıskaçlara benziyordu
üfledikçe çocuk nefesini
bir şey istememesini
iyice öğrenmiş bir nota
bunu çocuk da öğrensin diye
onu bacağından
vuruyordu
çocuk yürüyordu
sekerek
seksek oynamayı öğrendim diye
içten içe sevinerek
oynadığı sekseği
bacağının kanıyla çiziyordu
kırmızı bir eksen oluyordu
dünyanın diğer yarısı
her gece çocuğu
ortadan ikiye bölüyordu
bir karın ağrısı
bir çocuk kaç kez
kaynar bir sütü
pipetle çeker gibi
of çeker derinden
daha ıslık çalmayı bile
öğrenemeden
ve daha ne kadar
belli etmeden durabilir
acısını
sıcaktan dili yanıp
gözleri dolarken
Mizgin Teker
Kayıt Tarihi : 30.1.2025 21:59:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!