itiraf ve çocuğun ortak özelliği
olur muydu
işte oluyordu
çocuk okunmadan geçilen
bir parantez içine benziyordu
dipnot düşüyordu
rüyalarına
yine de geri dönüp baktığında
hiçbirini hatırlamıyordu
çocuk tükendikçe
derinleşen
dipsiz bir kuyu muydu
yoksa sadece çocuk muydu
hep sorular soruyordu
anı çerçevelerini
dizleriyle kırarak
canı acımasın diyeydi
ama o
kış için yakacak lazım
diyordu
kırdıkça çerçeveleri
annesinin
çeyizlik takımını bozmuş gibi
yabancı ve tozlu bir
mahcubiyetle kucaklaşıyordu
bir naftalin sıcağında
ıspanakları yıkayan
saçma bir akşam kadar
susan ninniler biliyordu
ayakları ve başı
sular altında kalmıştı
kimsesiz
ve susuyordu
Mizgin Teker
Kayıt Tarihi : 30.1.2025 21:57:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!