Çatıya Serdim Şiiri - Kemal Berk

Çatıya serdim ki yanan yüreği
Güneşte kuruyup yok olsun dertler
Toprağa tohumu saçanlar gibi
Zalim olan dostlar dertleri eker

Karanlığa kaçtım ki kimse görmesin
Nehirleri kestim seller gelmesin
Tipiye benzeyen sözler delmesin
Sevenler pusuda vurmayı bekler

Halatı alanlar çıkmış yollara
Boynuma takanlar asmış dallara
Sel suyuyla balçık olan yarlara
Yaşarken ölmüşler sessizce gezer

Kül'özü istiyor insan üzmeyin
Bugünlerde geçer sakın gülmeyin
Dertli yürek diye asla ezmeyin
Üzülen, gün gelir vallahi ezer

Kemal'eren/Kemal Berk