Çatıya Asılmış Boynundan Dostluk

Şimdi neye yanayım ben
Çatıya asılmış boynundan dostluk
Boy ölçüsü veriyor güzellikler
Kopup giden duygular ah çekiyor içimde
Ve yanıyorum duyularımdan
Duyduklarım akla zarar

Almıyor başım dolu bardak misali
Doldurduklarım taşıyor öfkemden
Ötelediği m susmalarım çıkıyor dilimden
Susturduğum ağızlar çınlıyor kulaklarımda
Ve sağır oluyorum saymadığım bağırmalara

Sefalet içinde tüm sevilerim
Entarisi çalıya takılmış güvenmelerimin
Geziyor kalabalıkta üryan misali
Utanç kaplıyor benliğimi
Cezasız şimdi tüm ödeşmelerim

Artık ellerime tek sıcaklık ceplerim
Yanına birde çıkarsız seveni eklerim
Adımlarıma yaren yalansız yürek beklerim
Olmazsa da dilimden eyvallah söylerim
Toprak karşılıksız basar bağrına beni
Bende aciz şu bedeni ona feda ederim...

Mustafa Yılmaz