Herkesten çok tanıdığını sandığın seni, sen bile an gelir tanıyamazsın. Taşıyamazsın içinde birikmiş öfkeleri,
barındıramazsın bedeninde başka izleri,
beynine işleyen başka benlikler varken çözemezsin kendini.
An gelir suçlusun yaşadıklarına dair, yargılayan seni yine sen!
İdam sehpasını çekersin ayaklarına, ilmeği boynuna sen geçirirsin yine.
Hesaplaşırsın geçmişin izleriyle kanlı bıçaklı.
Yüzleşirsin benliğinle ters düşer düşüncelerin o an sana.
tozlu bir şemsiye durur
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Devamını Oku
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla