Sen yokken,
Zamanım, yalnız ve karanlık dehlizlerde saklandı çocukça.
Düşlerim, kaldırımları itmişti bekleyişin koynuna.
Ve o kaldırımlar, bir misyonu yüklenmişti sevda tadında.
Sen yokken,
Mavilerim özgür kaldığı müddetçe,
Gözlerimi perçinledim korkarak baktığın pencereye.
tozlu bir şemsiye durur
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Devamını Oku
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta