Ağzı açık bakakaldı küçük çocuk.
Çatıdan düşen yavru güvercine.
Gidene kadar anlamaya çalıştı.
Nasıl oldu da düşmüştü.
Üzüntü ile başını sallaya sallaya.
Yaklaştığında bir kedi, hem de kendi kedisi.
Ayağa kalkmaya çalışan yavruyu,
Kaptığı gibi uzaklaştı hızla.
Bir kez daha şaşırdı.
Yapacak bir şeyi yoktu.
Sanki anlamıştı o an.
Birinin üzüntüsü birinin sevinci olabiliyordu.
Demek ki birinin üzülmesi lazımdı,
Kendisinin sevinmesi için.
Ya da tersi.
Bu yaşında öğrendi.
Yavru bir güvercin ve kediden.
Düşenin dostu olmadığını.
Beyas 17-04-2006
Serkan GülerKayıt Tarihi : 3.2.2010 12:40:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

TÜM YORUMLAR (1)