Çatı Şiiri - Ali Ulvi Borak

önce evlerin çatıları tutar kar tanelerini
yukarda yalnız oldukları için
çatılar beyazladığında dostları kuşlar pek görünmezler ortalarda
işte ben böyleyim boş bir evin kar tutmuş çatısı gibi
kusurlarım, kırıklarım, solgunluklarım görünmesin diye kışı beklerim
ve hergün gökyüzünden düşecek o dost kar tanelerini
her çatının hayalleri vardır
bahçeli pembe panjurlu bir ev çatısı olmak gibi mesela
bakımlı, sıcak görünümlü
yazın üstüne bir örtü serip bütün gece yıldızların seyredilebildiği
ama olmuyor işte
güneş ısıtırken bile zarar veriyor
gecelerin ayazı güneşin ısıttıklarını çatlatıyor
ve kiremitler, bacalar bakımsızlıktan dökülüyor zamanla
oluklardan taşıyamaz oluyorsun suları
tıkanmışlıkların yüzünden ve gözlerin karşıdaki duvara
gelip telefonunu yazacak bir çatıcı arıyor hep
içindeki kırıkları düzeltmesi, tıkanmışlıkları açması için
ama artık zanaatkar bulmak zor bu zamanda

02.12.2007, kiev