Çat kapı Şiiri - İlyas Kaplan

eylül geçti
dönüşü olmayan zamanlar bıraktı heybemize
bedeli mahfuz günahlarla yazılmış
beyhude vakitlerin son kulvarı ahret sonrası
bir yaprak daha çevirdik duvar takviminden
yeni kayıplarımızla

karakışlar yaşadık iç dünyamızın soluklarıyla
çoktan geçti çılgınlık yapma yaşı
miyadını doldurmuş cüz-i iradelerimiz
artık sen bana ben sana mecbur
yaşadığımız hayat doğrudan bizimle alakalı
bütün sıkıntılarımız da bizimle ilgili
asıl mesele önümüzdeki zemheri akşamları

müptezel öksürükler bir feci hastalığın tezahürü
beynimi kemiren muammanın sana zararı yok
kirlerden temizlenme vakti gelmiş olmalı
bir kutlu yenilenişin coşkusunu duymalıyız içimizde
nefsi hezeyanlardan vazgeçmeliyiz be canım

yalanda olsa söyle
daya başını göğsüme
bu kocamış adamı sevdin mi

mütemmim parçalarımızdı çocuklarımız
bir ağacın dalları budakları gibi
inandığımız gibi yaşayan insanlar yetiştirdik
aklımız ,ruhumuz ,düşünme biçimimizdi onlar

başım gözüm üstüne nasıl dilersen öyle olsun
geçip gitsin ömür duracak dermanı kalmadı zaten
belki de şimdiden vedalaşmalıyız
olur ya hani helalleşmek sünnettir
vakit çok geç saat geldi geçiyor
dışarıda köpekler havlamaya başladı
çat kapı birileri gelmek üzere

ucundan kıyısından hayatın içine
yılları sığdırmak bir meziyetmiş sanki
alnımızda ki ince çizgilerin farkına varmadan
boşuna debeleniyoruz a canım

tanımadan hayatın mor düşlerini
ölmeden gidilmiyor bu dünyadan
tüketmeden yalnızlığı

redfer