Aşkımıza
evde yeterince yer yoktu,
duygularımızla daldık...
Dışarda zaman hızlı geçiyordu
bitmek üzereydi.
Ümitlerimizi internete bağladık,
çarşaflardan müziğini çaldım,
konserimi beğendin,
tekrarladık...
Gitmemek, bırakmamak.
İkilemin çözümü ellerimizdeydi,
cebimizde kesinikle değildi.
Mutluluk için iki bilet vardı,
zıt yönlere, seçilemeyecek kadar zor...
Dans ettim, çaresizlikten.
Eğleniyordum belki,
unuttum...
Yalnızlığımız da uzaktan
bizi izliyordu, sabırla,
kıskandığını biliyorum...
Her şey yerlerde, dağınık,
kaybolanları internetten bile
bulamıyorduk.
Her sabah,
güneş gözlerimizden doğuyordu,
ve tenimizden yepyeni bir yaz...
siftahının şahitleri,
sevdamınki...
Çarşaflardan hala bir müzik geliyor,
yavaşca, renkli, mükemmel,
anılarında gitarın oluyorum...
do, re do re mi...
unutulmayacak kadar güzel,
dinleyen veya eleştiren yoktu,
melodi sonsuz, geceler bizimdi...
Kayıt Tarihi : 10.4.2017 19:38:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiir üniversiteye giderken yazdım. Yazdığım orijinal yazısında defterimden koparıp sevgilime verdim ... 9 yıl sonra, 2010 yılında pentagramlı bir çarşaf takımı kendime satın aldım ve eski şiirimi hatırlayarak yeniden yazdım .... Hediye ettiğim bu eski şiirimi, eski sevgilimden bir Küba kahvesi ile takasında kurtarabildim .... Şans, çöpe gitmemiş !
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!