Çarşamba Hakkında Şiiri - Zehra Yılmaz

işte bugün günlerden çarşamba.

Sıradan, basit, özelliksiz bir çarşamba. Çarşambalar hep böyle gelirler ve kaybolup giderler haftanın arasında sanki.

Pazartesiler haftanın ilk günüdür. Salı onun takipçisi. Ama salının takipçisi bir anlam ifade etmez kimseye.

Perşembe sondan bir önceki gündür, cuma sevincinin hazırlığıdır, çalışanlar ve okula gidenler için.Ama çarşambadan hiçbir sevinç başlamaz.

İlk çocuklar çok sevilir ilk göz ağrısıdır.En son doğanlar ise son göz ağrısı. Ortada doğanlara bir ağrı yoktur.İşte çarşambalar da böyledir.Ne ilk ne de sondur çarşambalar.

Ortada kalmışlığın tercümesidir insanlara.Nasıl ortada kalınır çarşambadan sorulur.

Kimse sahip çıkmaz çarşambaya.Özel randevular ayarlanmaz toplantılar davetler düzenlenmez o güne.Çarşambanın harcı değildir öyle şeyler.Öyle güzel şeyler için başka günler göndermiştir Allah.Çarşambanın harcı ise dert, keder, umutla umutsuzluk arası bir gözyaşı damlasıdır.

Ortada olduğu için geç kalmıştır umutlar ona. Ve bir hayli uzaktır sonda bekleyen umutlara çarşamba.

Ve benim gibidir aslında çarşambalar.Ne olduğunu bile anlamadan daha gelip geçer ömürleri ortasında hayatın.

Farkına varmaz kimse çarşambanın.Senin beni fark etmediğin gibi.Sonunda çarşambayı sel alır kurtulur.Ve vay artık benim halime.Beni ne sel alır ne de sen.