Çarpık Şehre Şiiri - Muharrem Evirgen

Şehrin janjanlı ışıkları
Caddeler rengârenk araba
Dükkânların büyülü dünyası
Küçük garip bir yolcu
Ayağında lastik ayakkabı
Asfalta pek de yakışmadı
Yürüyor ezik sessiz hırçın kararlı
Heybesinde hayret çaba hüzün umut
Cebi olmayan bir pantolon
Toprak gibi değil asfalt ve beton
Tohum ekilmiyor merhamet biçilmiyor
Sokağın bir kenarından sokuluyor
Asfalt ve beton ilimle zanaatla kırılıyor
İçerilere caddelere şehrin göbeğine
Büyülü dünya nasıl da yerle bir oluyor
Hayat burada ne kadar da küçülüyor
Bahçesiz ev güneşsiz oda
Suyu akmayan çeşme
Nerede çayırı çimeni ağacı yaprağı
Uçsuz bucaksız orman hani
Gökte kuş yerde bin bir çeşit canlı
Kedi köpek horoz sesi
Meleşen kuzu inek ile buzağı at ile tay hani
Ana ata akraba konu komşu ne oldu
Büyük büyük binalar üzerime üzerime
Ayım güneşim masmavi göğüm nerede
Dört element ateş hava su toprak
Toprak su çekilmiş hava kirli
Şehir ateşin elinde yanıyor sanki