Sonra dalgalar çekilir, kapılar çarpılırken
Islak bir matemi çağırır geride kalan gölgeler
Çarpışırken yorgun bir emekçi yüzüyle kalakalır
Durulan her suya bakarken
Vicdan açtır şüphesiz her zaman pişmanlığa
İhmaller sendeleyen ihtimalleri kusar rahminden..
Bazı iklimler nasır tutar bitmeyen sonbaharda
Gönüllere gece çöker, evler harabe, gökyüzü tecrit...
Bu sessizliği rehin alan kimin kabusu ?
Eksilti üşütürken paslı çarkları
Omuzlarında çürümüş dünün tabutlarıyla
Birbirini suçlayan hesaplaşmalarıyla
Kalır insan her dersten sınırlar ve sınıflar arasında.
Kayıt Tarihi : 4.1.2025 14:32:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!