Çarli'nin Melekleri Şiiri - Ahmet Karaaslan

Bir çiftlikte kahyaymış,
Çarli isimli adam.
Üstüne titrediği
İki sevimli madam

Bu kocaman çiftliğin
Pek çok işçisi varmış.
İki tane hizmetli
Hepsi yirmi kadarmış.

Kocaman bir bahçede
Kuzularla oğlaklar
Dolaşarak otlayıp
Zıpır zıpır oynarlar.

Çarli, başka çiftlikten
Atanmıştı buraya.
İşçileri görevle
Koymuştu bir sıraya.

İşçilerin görevi
Otlatmakmış kuzuyu
Başka bir önelmiş iş:
Çok yazarlar yazıyı.

İki sevgili madam
Ayrı ayrı görevde
Ortalarında Çarli
Otururlar bir evde.

Çarli’nin yardımcısı,
Ayrınca bunları
Hüzünlü telaş sarmış
Sevgili madamları.

Öteki işçileri
Ses çıkarmaz bu işe.
Ayrı düşen melekler
Bulamaz bundan neşe.

Bilirler ki Çarli’nin
Yanında yeri ayrı
El ele tutuşarak
Huzura varır gayrı.

Çarli, bakar melekler
Şimdi huzura gelmiş.
Sevimli mahlûkların
Önlerinde eğilmiş:
— Söylen tatlı melekler,
Kabul olsun dilekler.
Siz isteyin yapayım,
Hatta size tapayım…

İki sevimli melek,
Almış Çarli’den kuvvet.
Neşeleri yerinde,
Keyiflerini seyret…

Meleklerin büyüğü,
Söze başlamış hemen,
Demiş ki: — “Biz ikimiz
Ayrı yazıldık neden?
O yardımcın kasıtla
Ayırdı ikimizi,
Ne istiyor ki bizden
Çekemez sevgimizi?

İki melek bir olsak,
Daim yan yana kalsak,
Kuzularla, oğlağı
Beraberce otlatsak…”

Çarli paket çıkarıp,
Yakmış hemen sigara.
Uzatmış birer tane
Meleklere bu ara.

Melekler bir iştahla,
Sigara yakarlarmış
Çarli’nin gözlerine
Sevgiyle bakarlarmış.

Çarli kalkmış yerinden
Bir “of” çekmiş derinden.
Meleklerini üzen
Hesap sorar birinden.

Çarli köpürmüş, coşmuş.
Yardımcısına koşmuş.
— “Ne yaptın meleğe böyle,
Çabucak bana söyle!..

Bu çiftliğin kâhyası,
Çarli değil mi ulan?
Melekleri üzdüğün
Canıma yetti kalan!

Kara yaslı melekler
Hüngür hüngür ağlıyor.
Onların feryatları,
Şu bağrımı dağlıyor!

Meleklerin dileği
Çabuk yerine gelsin,
Diğer on sekiz işçi
Önlerinde eğilsin…

Değiştir şu yazıyı
Melekler üzülmesin.
Ahu gözlere yazık
Yaşları süzülmesin…”

Yardımcı itirazla
Değiştirmek istemez.
Ama çiftlik Çarli’nin
Elinden bir şey gelmez.

Melekler keyiflidir,
Dilekleri olmuştur.
Diğer on sekiz işçi
Sade baka kalmıştır.

İşçilerin ikisi
İtiraz etmek ister,
On altısı baş önde
Sessiz durur derbeder.

Zaten bu işçi sınıf,
Hiç birlik olamazlar.
Bu sebeple ülkede
Huzur da bulamazlar.

Şimdi Çarli çok memnun
Melekler neşelidir,
Keyifleri yerinde
Üçü, dört köşelidir.

Öteki işçilere
Kıs kıs gülerler alttan.
Utanıp sıkılmazlar,
Ettikleri bu halttan…

Çarli’nin melekleri
Kabul görür dilekleri.
Çarli “adam” sanıyor,
Bostanda “kelekleri.”

Her çiftlikte bir Çarli,
Pek çok melek var imiş.
Anlaşılan bu dünya,
Keleklere yâr imiş.

Ahmet KARAASLAN
25/09/1996 – Kayseri