Lunaparkın paslı çarkları dönerken,
Bir çocuğun kalbi kırıldı
Atlıkarıncanın müziği sustu,
Pamuk şeker eridi avuçlarında,
Gözlerinde asılı kaldı
Dönme dolabın kırık ışıkları…
Röntgen odasında, soğuk masaya uzandı
Makine uğuldadı, kemiklerinin haritası çizildi
Bir kaburgada atlıkarınca izi,
Omurgasında palyaçonun gülüşü,
Bileğinde sıkışmış kayıp bir bileklik…
"Neresi ağrıyor?" diye sordu doktor,
Çocuk parmağını göğsüne koydu
Burası işte
"Burada bir lunapark gömülü!
Doktor gülümsedi ve yazdı raporunu
"Teşhis: Büyümek.
Tedavi: İmkânsız.
Gece olduğunda,Koridorda tek başına iken,
Eldivenini kaybettiğini fark etti
Bir hemşire uzattı
"Al, bu senin değil mi?"
Çocuk aldı ve baktı
Eldivenin içinde bir şiir buldu
Yaraların diliyle yazılmış
Kırık çarkların şarkısını…
Sabah, taburcu oldu
Cebinde şiir, sırtında dönme dolabın gölgesi.
Yürürken, duydu
Lunaparkın uzaktan gelen çığlıklarını.
Gülümsedi,
Çünkü artık biliyordu
Bazı kırıklar sadece mısralarda iyileşirdi…
Kayıt Tarihi : 7.3.2025 15:03:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
TÜM YORUMLAR (1)