Güneş-Ay doğar batar, şu âlemin üstünde,
Yaşadığını öğrenir canlı-cansız, başlar rolüne.
Her şey kendine seçilmiş biridir, kendinin taklidini yapar:
Yağmur taşı toprak eder, akarsu akar.
Anadır sevginin anası, baba boranda aba, çocuklar çocukluğu temsilde.
(Aynada kendinden çok annesine ve babasına bakar çocuk;
Çünkü kendinden çok onlara aşinadır.)
/ey aşk
/ varlığındır beni umutlandıran
/ ve bütün uzuvlarımı kanatlandıran
/ yokluğun, umut lâhitlerinde hapsediyor beni
/ ruhsuz ve karanlık
/ kim bilir, belki de sana adıyor beni...
Devamını Oku
/ varlığındır beni umutlandıran
/ ve bütün uzuvlarımı kanatlandıran
/ yokluğun, umut lâhitlerinde hapsediyor beni
/ ruhsuz ve karanlık
/ kim bilir, belki de sana adıyor beni...
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta