Çark Caddesi Duman Duman Şiiri - Avni Öz ...

Dondurmuş içini yakarak
Geçmesine rağmen
Kurak ve sıcak bir kış

Belki ahsız,
Beklide vefasızım…
Utanıyorum kendimden
Henüz, halini hatırını sormadım bile!

Oysa ben;
Harf harf, hece hece bakıyor,
Cümle cümle,
Sütun sütun kahroluyorum…
Saçaklarında,
Sütun başlarında
Dudak büküp ağlıyorum

Tarih olan bir tarih!
Eritir gönül dağımı damla damla,
Acı acı esen karayel!

Ayakta kaldı da ne oldu?
O mahşeri günde!
Depremin yıkmadığının yıkmanın,
Gururunu yaşıyordu beklide
Zalim ve o hain el

Kişnemez oldu Cevat Bey`in atları,
Arpa, buğday yese de...
Açmaz, gül bahçesinde gönlümün,
Kırmızısından gayrı beyaz güller…
Çark caddesine bahar geri dönse de!
Yüzümüzde acı,
Gönlümüzde keder…
Merhemler de para etmez,
Başımızda kel üstünde kel!

Belki ahsız,
Beklide vefasızım…
Çarmık çarmık,
Tül tül tutuşuyor…
Figür figür, desen desen…
İçten içe yanıyorum.
Saçaklarında,
Sütun başlarında,
Dudak büküp ağlıyorum;
Tarih olan bir tarihin!
“Çark caddesi duman duman”

Nar’a çevirir içimi bu gazel!

Kafamı uzatıp bakıyorum da
Penceresinden hayatın;
Ufkumuz duman,
Ardımız duman,
Halimiz duman!
Bir tarih daha oldu gazel!
Birlikte yaşarken güzel güzel,
El`aman, el`aman, el`aman.