Çark Şiiri - Sinan Karakaş

Ne günlerdi yarab
Bir kızıl kıyamet kopmuştu sanki
Hortum mu desem
Yoksa tufan mı
Bir rüzgar kasırga misali
Çatısı uçmuş kiminin
Kökünden sökülmüş ağaçlar
Kimininde
Yeri değişmiş evlerinin
Duymamış bazısı
Estiğini rüzgarın

Bir yağmur
Suladı çiçeklerini bazısının
Kiminin damladı tavanından
Seline kapıldı eşyaları evlerinin
Bir göl oluştu yağmurdan
Bir ada misali
Kimisi balık tuttu
Kimisi yüzdü
Kimiside boğuldu o yağmurdan

Bir yangın
Mahşeri andırır
Cehennem mi desem
Yoksa volkan mı
Isıttı bazısının yemeğini
Alevleri göründü kimi evlerde
Simsiyah kömür kalmıştı
Beride bir yığın kül
Hafif bir de duman
Geride kalan buydu
Etkilenmedi kimi hiç yangından

Ne günlerdi yarab
Bir kızıl kıyamet kopmuştu sanki
Deccal mı desem
Yoksa tufan mı
Çekirge sürüsü gibi koşuşuyorlardı
Yetişmek istiyorlardı bir an önce
Ezilenler ölenler ve yetişemeyenler
Görmüyordu ana kızı
Farketmiyordu kardeş kardeşi
Kadın erkek diye bir şey yoktu
Sanki herkes
Erkek veya kadındı

Bir tiyatroydu
Orta oyunmu desem
Yoksa tüluat mı
Sahnede bir sürü oyuncu
Hayret ediyordum
Niçin yoktu seyirci
Bir sürü ip perde arkasından
Kılıçlar silahlar ve kalemler
Oynuyorlardı sahnede birer birer
Kanlar sahnede soğumadan
Kuklacılar göründü perde arkasından
Bir eser kalmadı artık
Ne sahne ne de tiyatrodan