Çaresizlikten Doğan Güven

Ülkemin güneydoğusunda kadın olmak….
Sadece dişi varlık olarak yeryüzüne inmenin bedelini ödemek….
Verilirse,yemek,
Severlerse,sevilmek,
Çalışmak,hizmet etmek,
Dünya nimetlerinden istifade etmemek,
Bağımsız ülkenin bağlısı demek.

Mardin’de Dicle Nehri kıyılarına inelim,
Dargeçit’in köylerini gezelim,
İstemeden karı koca arasına girelim.

Dayanamadı erkeğininin sözlerine ve davranışlarına,
Yirmi senede üç evlat vermişti ona,
Üzerine getirilmek isteniyordu genç kuma,
Kumaya hizmet lafı da atılmıştı ortaya.
Bir gece bohçasını hazırladı,
Karanlığın içine yaya olarak daldı,
Gün ışımadan baba evine vardı.

Birkaç gün sonra geldi kocası,
Ne kadar dil döktüyse razı olmadı kendisi,
Kırılmış,güvenini kaybetmişti,
Çocuklarını bile feda edip gelmişti.
Karakola geldi adam, yalvardı durmadan,
Acımadı adama,önce ilgilenmedi komutan,
Adamı değil çocukları düşündü,çağırdı kadını.

Pişman olduğunu anlattı adam dili döndüğünce,
Gitmem dedi kadın,tercüman aracılığıyla,
Komutanın tavrı ise,götüremez oldu, kadının gönlü yoksa.
Yalvarmalar,söz vermeler, yeminler ediyor koca,
Çocukları öne sürdü,gözyaşı döküyorlardı günlerce.
Ana yüreği dayanamadı,
“Komutan kefilse giderim.”dedi.

Gitmekten başka çaresi yoktu ki,
Baba evinde kalsa olmayacak mıydı başka dertleri,
Kaderi buydu diğer kadınlar gibi,
Boyun eğdi,bohçasını aldı ve gitti.

(09 Ağustos 2006)