Her attığım adımın varışında
senin olmanı istiyorum,
her yerde sen varsındır umuduyla gidiyorum.
Ama senin ayak bile basmadığın topralardayım.
Ki gökyüzü çorak, dereler susuz,
çiçeklenmemiş ağaçlar çıplak.
Senin nefesini çekememiş doğa;
senin sesini duyamamış kuşlar boğuyor beni.
Her gelen çağrıya sendendir diye
kısa yollar kullanıyorum.
“ fırsatı yok” derdim;
keşke telefon icat edilmemiş olsaydı.
“ hiç olmadım ki derdim”
keşke hiç doğmamış olsaydım.
Hoş var mıyım ki.
Olmak nedir ki;
o küçük ellerini yanağıma süremedikten sonra.
olmak nedirki;
senin olmadığın yerde.
Ama şurası varki;
senin kadar güzel senin yolunda yürümek,
uğruna yaşamak;
ezilerek, savaşarak,
her adımda yaşlar ekerek.
Herşeyi kendimde başlatıp
kendimde bitiriyorum;
bilmediğin şu işaretleri karalyarak.
Seni ne yapmalı bilmiyorum.
Seni birkaç mısrada,
seni hayallerde yaşamak ne acı.
Sen benim için “bu” olurken;
senin için “sıradan bir hiçbir şey” olmak;
o büyük hayatında bir noktayı dahi dolduramamak ne acı.
Ufacık bir selamından dahi çare beklerken
çaresiz kalmak ne acı.
Kayıt Tarihi : 20.8.2004 21:26:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
