Çaresizlik Aynasında Yansıma

Gözlerde donuk bir göl,
atılan hiçbir taş dalgalandırmaz artık.
Yansımalar bulanık;
kendi yüzünü bile tanımaz olur insan.
Kıyısında kurumuş bir ağacın,
parçalanmayı beklemesi gibi bekler...

Çaresizlik, kendi suretini kemiren
sessiz bir kurt gibi içinde oyuklar açarken
zaman, bir çatlaktan sızan soğuk gibi işler içeri.
Geçmiş güzel günler, kül seremonisiyle
akıp gider avuçların arasından.
Ve insan, avuçlarında kalan o son sıcaklığı
bir anlam sanır ama bir eksiliştir kalan.

Gelecek, bir ihtimal bile taşımaz umut treninde.
İnsan, yarına dair bir cümle kuramaz artık;
çünkü her kelime bir eksilmenin yankısıdır.
Ve aynada kalan, bir yüz değil,
bir yıkımın sessiz taslağıdır.

30/09/2025
00:39 #wahran
@demlenmisSiirler
(600)